Научниците не можат да бидат сигурни каков е обликот на време-просторот, но најверојатно, тој е рамен (за разлика од топчестиот, па дури и во форма на торус) и се протега бесконечно . Но, ако простор-времето трае засекогаш, тогаш мора да почне да се повторува во одреден момент, бидејќи има конечен број на начини на кои честичките можат да се распоредат во простор-време континиумот.
Значи, ако погледнете доволно далеку, ќе наидете на друга верзија од вас – всушност, бесконечни верзии од вас. Некои од овие близнаци ќе го прават токму она што вие го правите во моментов, додека други ќе облечеа поинаков џемпер утрово, а трети ќе направат многу различни избори за кариера и живот.
Бидејќи набљудувачкиот универзум се протега само онолку колку што светлината имала шанса да стигне во 13,7 милијарди години од Големата експлозија, простор-времето надвор од тоа растојание може да се смета за посебен универзум. На овој начин, мноштво универзуми постојат еден до друг во џиновска крпеница од универзуми
Простор-времето може да се протега до бесконечност. Ако е така, тогаш сè во нашиот универзум е обврзано да се повтори во одреден момент, создавајќи крпеница од бесконечни универзуми.
- Универзуми со меурчиња
Покрај повеќекратните универзуми создадени со бесконечно проширување на простор-времето, други универзуми би можеле да произлезат од теоријата наречена „вечна инфлација“. Инфлацијата е идеја дека универзумот брзо се проширил по Големата експлозија. Вечната инфлација, првпат предложена од космологот Александар Виленкин од Универзитетот Тафтс, сугерира дека некои џебови од вселената престануваат да се надувуваат, додека другите региони продолжуваат да се надувуваат, со што се создаваат многу изолирани „меур универзуми“.
Така, нашиот сопс твен универзум, каде што инфлацијата заврши, дозволувајќи им на ѕвездите и галаксиите да се формираат, е само мал меур во огромното море од вселената, од кои некои сè уште се надувуваат, што содржи многу други меурчиња како нашите. И во некои од овие универзуми со меурчиња, законите на физиката и фундаменталните константи може да се разликуваат од нашиот, правејќи некои универзуми да се навистина чудни места.
- Паралелни универзуми
Друга идеја што произлегува од теоријата на струни е поимот „ бранови светови “ – паралелни универзуми кои лебдат само надвор од дофатот на нашите, предложени од Пол Штајнхард од Универзитетот Принстон и Нил Турок од Периметарскиот институт за те
оретска физика во Онтарио, Канада. Идејата доаѓа од можноста за многу повеќе димензии на нашиот свет од трите на просторот и едната на времето што ги знаеме. Покрај нашиот сопствен тродимензионален „бран“ на просторот, други тридимензионални бранови може да лебдат во повисоко-димензионален простор.
Физичарот од Универзитетот Колумбија, Брајан Грин, ја опишува идејата како идеја дека „нашиот универзум е една од потенцијално
бројните „плочи“ што лебдат во простор со повисоки димензии, слично како парче леб во поголем космички леб“, во неговата книга „Скриени Реалност“ (Vintage Books, 2011).
Оваа теорија сугерира дека овие универзуми на бранови не се секогаш паралелни и недостапни. Понекогаш, тие може да се судрат еден во друг, предизвикувајќи повторливи Биг Бенг што ги ресетираат универзумите одново и одново.
- Универзуми на ќерка
Теоријата на квантната механика, која владее над малиот свет на субатомски честички, сугерира друг начин на кој може да се појават повеќе универзуми. Квантната механика го опишува светот во смисла на веројатности, наместо со дефинитивни исходи. И математиката на оваа теорија може да сугерира дека сите можни исходи од ситуацијата навистина се случуваат – во нивните посебни универзуми. На пример, ако стигнете до раскрсница каде што можете да одите десно или лево, сегашниот универзум раѓа два универзума ќерки: еден во кој одите десно и еден во кој одите лево.
„И во секој универзум, постои копија од вас што сте сведок на едниот или другиот исход, мислејќи – погрешно – дека вашата реалност е единствената реалност“ (Грин во „Скриена реалност“).
- Математички универзуми
Научниците дебатираа дали математиката е едноставно корисна алатка за опишување на универзумот или дали самата математика е основната реалност, а нашите набљудувања на универзумот се само несовршени перцепции за неговата вистинска математичка природа. Ако е второто, тогаш можеби конкретната математичка структура што го сочинува нашиот универзум не е единствената опција, а всушност сите можни математички структури постојат како свои посебни универзуми.
„Математичката структура е нешто што можете да го опишете на начин кој е целосно независен од човечкиот багаж“, мисла на Макс Тегмарк од МИТ, кој ја предложи оваа идеа за извртување на мозокот. „Навистина верувам дека постои овој универзум што може да постои независно од мене, а кој би продолжил да постои дури и да нема луѓе.
Извори :
Live Science
Resonance Academy
Подготвил: Љупчо Иваноски
